Vriendschap

Mensen hebben vriendschap nodig, de oude Grieken wisten dat al. Phytagoras, leider van de filosofische vriendenkring, noemt de vriendschap: “De moeder van alle deugden”. Verder zeiden die oude knarren dat alleen mensen in wie een goede kern schuilt, vriendschap kunnen sluiten. Wat mensen ook doen, echte vriendschap wordt meestal ervaren als een godsgeschenk. Onlangs vertelde een mooie jonge vrouw (je weet wel, die van Tommy) mij, dat zij zich verbaasde over de Nederlandse vriendschap. Ze zei: ‘Nederlanders sturen elkaar kaartjes, maar hebben geen werkelijk contact zoals ik dat ken uit mijn geboorteland’. Contact, sociale media maken het heel veel, maar ook heel vluchtig. En ik vraag mij af of het straks de buitenlanders zijn die ons moeten leren over vriendschap? Anselm Grün schrijft dat mensen vriendschap nodig hebben willen zij geen schade lijden aan de ziel.

Economisch doen de noordelijke Europese landen het beter dan de zuidelijke. Van kleuterschool tot bul worden wij gestimuleerd om nuttig te worden binnen de kaders die een door banken en overheid opgelegd systeem daaraan stelt. In ruil ontvangen wij geld dat wij ruilen tegen huis en voedsel en andere spannende dingen. Hoe meer je verdient, hoe groter de dingen, hoe mooier de vrouw. Maar de nuttige vriendschap houdt geen stand, dat wist Aristoteles al.

Vriendschap, elkaar liefhebben? Hoe leren we dat dan? Jezus Christus zei: “Heb elkander lief”. Maar als ik rondkijk zie ik dat er nog een hoop te doen is, ook in mijn leven.

Zouden wij moeten wegtrekken uit situaties waarin het draait om wie er de baas is of het geld bezit? Misschien moeten we het doen als de zuiderlingen: samen eten aan een lange tafel, met rondrennende kinderen. Dat gedoe met dingen die we toch niet mee kunnen nemen als we doodgaan, overlaten aan anderen.

De vriendschap. Ik kan er mijn verhaal kwijt, schrijven hoort bij vriendschap, een kaartje lijkt attent maar is te makkelijk. Social media zijn nog veel meer te makkelijk, gebrek aan diepgang. Waar vrienden zijn ontstaat een thuis. Of zoals de Japanners zeggen: “Geen weg is te lang met een vriend aan onze zijde”. Huwelijken die overgaan van verliefdheid in liefdevolle vriendschap, houden stand. Ik wil kunnen strijden anders voel ik mij machteloos en overbodig.

Ik moet voelen dat ik gezien ben. Eenzaamheid, ik ken haar, is voor eventjes goed, maar ik wil en moet contact hebben met anderen. Ik heb eens gelezen dat zonder die fysieke aanraking onze ontwikkeling stopt en dat we daarom moeten knuffelen. Ik ben een vreselijke vriend. Ik heb aandacht nodig en geef te weinig. Ik ben te druk, haal mij te veel op de hals en waarvoor? Ik kan niet zonder de vriendschap. Ik kijk je aan, in de hoop je te zien lachen.